Współsprawstwo w przestępstwie oszustwa kredytowego
Monitor Prawa Bankowego 2022/12 Grudzień
Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 17 listopada 2020 r. (V KK 391/20)
Z samego faktu, iż weksle wystawione przez skazanego posłużyły następnie do zaciągnięcia oszukańczego kredytu, nie można w żadnej mierze przyjąć współistnienia po stronie skazanego wszystkich wymaganych przez art. 18 § 1 k.k. elementów współsprawstwa.
Zygmunt Kukuła
I. Przedstawione orzeczenie powiązane jest przedmiotowo z problematyką oszustw przy wykorzystaniu do tego celu – jako narzędzi – papierów wartościowych, wśród których znajduje się także weksel. Analizując zbiór dotychczas opublikowanych judykatów, należy stwierdzić, że zagadnienie związane z wekslami oraz ich rolą w mechanizmie wykonawczym oszustwa zaznaczyło swoją obecność w niewielu rozpoznawanych dotąd sprawach[1]. Pojawia się w związku z tym okazja bliższego przedstawienia tej problematyki oraz szerszej diagnozy pozostałych kwestii, które mają znaczenie w procesie prawnokarnej oceny popełnionych w ten sposób oszustw.
Dodatkowym aspektem zasługującym na uwzględnienie, w kontekście szeroko pojmowanej odpowiedzialności za oszustwa, jest współdziałanie przy popełnieniu tego przestępstwa. Niewątpliwie rozszerzy to dotychczasowy zasób wiedzy o mechanizmach popełniania oszustw w sektorze finansowym.
II. W sprawie niniejszej oskarżonemu zarzucono, iż działając wspólnie i w porozumieniu w ramach zorganizowanej grupy, mającej na celu popełnianie przestępstw, w zamiarze osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził pracowników banku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2 000 000 zł w ten sposób, że dwaj pozostali współdziałający sprawcy, reprezentujący przedsiębiorstwo, zawarli z bankiem umowę o udzielenie kredytu dyskontowego w wysokości 2 000 000 zł, aby sfinansować rzekomy obrà (...)