Granice i zakres obowiązków depozytariusza funduszu inwestycyjnego zamkniętego względem struktur funkcjonujących pod poziomem funduszu

Monitor Prawa Bankowego 2022/03 Marzec

Nieodzownym elementem działania funduszu inwestycyjnego zamkniętego jest wybór podmiotu, który będzie realizował wobec niego funkcje depozytariusza. Obowiązki tego podmiotu względem funduszu można sprowadzić do dwóch zasadniczych grup powinności: 1) przechowywanie i prowadzenie rejestru aktywów funduszu, 2) sprawowanie funkcji nadzorczo-kontrolnych[1].

Piotr Rodziewicz

W praktyce obrotu polityka inwestycyjna funduszu realizowana jest w oparciu o złożone struktury osób prawnych, w których posiada on udziały lub akcje. Niniejsze opracowanie poświęcone zostało analizie zakresu oraz identyfikacji granic obowiązków spoczywających na depozytariuszu w odniesieniu do struktur funkcjonujących pod funduszem inwestycyjnym (stanowiących jego lokaty).

Depozytariusz funduszu inwestycyjnego zamkniętego

Zamknięty katalog podmiotów[2], które są uprawnione do pełnienia funkcji depozytariusza funduszu inwestycyjnego zamkniętego, wynika z art. 71 ust. 2 u.f.i.[3]. Funkcje te może pełnić bank krajowy, którego fundusze własne wynoszą co najmniej 100 000 000 zł, oddział instytucji kredytowej z siedzibą w Rzeczpospolitej Polskiej, o ile fundusze przydzielone do dyspozycji tego oddziału są równe kwocie funduszy własnych wymaganych dla banku krajowego, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A.[4], a także dom maklerski, którego kapitał zakładowy wynosi co najmniej równowartość w złotych 730 000 euro (art. 71 ust. 3 u.f.i. – firma inwestycyjna uprawniona do doradztwa i innych usług w zakresie łączenia, podziału oraz przejmowania przedsiębiorstw, której kapitał zakładowy wynosi co najmniej równowartość w złotych 730 000 euro)[5].

Z punktu widzenia praktyki obrotu najistotniejszą grupę podmiotów sprawujących funkcje depozytariusza stanowią banki krajowe. Aktualnie osiem z nich świadczy usługi powiernicze związane z pełnieniem funkcji depozytariusza[6]. Ponadto usługi powiernicze o takim charakterze świadczy jeden oddział instytucji kredytowej z siedzibą w Polsce oraz dwa domy maklerskie[7].

Podstawy prawne obowiązków depozytariusza

Zakres obowiązków depozytariusza względem funduszu inwestycyjnego wynika przede wszystkim z treści umowy o świadczenie usług powierniczych. Stanowi ona podstawę ustanowienia depozytariusza dla funduszu. Umowa taka zawierana jest przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych oraz podmiot, który ma pełnić funkcje depozytariusza. Zawarcie wskazanej umowy prowadzi do ustanowienia depozytariusza dla funduszu inwestycyjnego zamkniętego. Powyższe wynika z art. 56 k.c. w związku z art. 71 i n. u.f.i.

Ponadto podstawą powinności depozytariusza są powszechnie obowiązujące akty normatywne, w szczególności art. 72 u.f.i. i Rozporządzenie 231/2013[8]. Istotną rolę w rekonstrukcji zakresu obowiązków depozytariusza funduszu inwestycyjnego zamkniętego pełni Dyrektywa ZAFI[9], która została transponowana do u.f.i.[10].

Przechowywanie aktywów oraz prowadzenie rejestru aktywów

Przechowywanie aktywów oraz prowadzenie ich rejestru należy do zasadniczych obowiązków depozytariusza. Opisane obowiązki wynikają z art. 9 ust. 1 oraz art. 72 ust. 1 pkt 1 i 2 u.f.i. (zob. art. 21 ust. 8 ZAFI). Ponadto ich zakres został doprecyzowany w art. 88 oraz 90 Rozporządzenia 231/2013. Zgodnie z przywołanymi przepisami depozytariusz jest zobowiązany do utrzymywania aktywów (ang. financial instrument to be held in custody) albo do prowadzenia rejestru aktywów (ang. record keeping). Obowiązek przechowywania dotyczy tych aktywów, które mogą być przechowywane (utrzymywane) przez depozytariusza. Rejestr aktywów natomiast powinien być prowadzony dla wszystkich aktywów, które nie mogą być utrzymywane przez depozytariusza. Do aktywów utrzymywanych należy zaliczyć te, które mogą zostać fizycznie dostarczone depozytariuszowi przez fundusz, lub instrumenty finansowe, które spełniają poniższe warunki:

stanowią zbywalne papiery wartościowe, w tym papiery obejmujące instrumenty pochodne, instrumenty rynku pieniężnego lub udziały w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania,
mogą być rejestrowane lub przechowywane na rachunku bezpośrednio lub pośrednio w imieniu depozytariusza.

Do kategorii aktywów utrzymywanych nie zalicza się instrumentów finansowych, które są rejestrowane w imieniu funduszu u samego emitenta lub jego agenta (rejestratora lub agenta transferowego). Depozytariusz w zakresie aktywów utrzymywanych powinien zapewnić m.in.: 1) ich odpowiednią rejestrację, 2) prowadzenie rejestrów i odrębnych rachunków w sposób gwarantujący ich dokładność, 3) zachowanie należytej staranności w odniesieniu do utrzymywanych instrumentów finansowych, aby zagwarantować ich ochronę, 4) weryfikację prawa własności w odniesieniu do aktywów, 5) poddawać ocenie i monitorować istotne czynniki ryzyka związane z utrzymywaniem aktywów na całej długości łańcucha i przekazywanie towarzystwu funduszy inwestycyjnych informacji o wszystkich istotnych zagrożeniach. W zakresie aktywów, które nie mogą być utrzymywane, zgodnie z art. 21 ust. 8 lit. b pkt (i) Dyrektywy ZAFI depozytariusz weryfikuje tytuł własności w odniesieniu do aktywów funduszu i prowadzi rejestr tych aktywów, co do których posiada pewność, że są własnością funduszu. Rejestr aktywów powinien być na bieżąco aktualizowany (depozytariusz powinien być w stanie w dowolnym momencie przedstawić kompleksowy i aktualny wykaz aktywów).

Na podstawie art. 90 Rozporządzenia 231/2013 towarzystwo funduszy inwestycyjnych działające w imieniu funduszu jest zobowiązane do przekazywania na bieżąco depozytariuszowi wszelkich informacji niezbędnych do wykonywania funkcji w zakresie przechowywania aktywów funduszu (w tym zapewnia, aby depozytariusz otrzymał stosowne informacje również od osób trzecich). W tym zakresie depozytariusz powinien mieć co najmniej możliwość dostępu do wszystkich informacji (wystarczająco wiarygodnych) niezbędnych do wykonywania obowiązków. Posiadanie wskazanych informacji przez depozytariusza wiąże się z koniecznością wdrożenia odpowiednich procedur i ustanowienia odpowiednich podstaw prawnych współpracy między depozytariuszem a towarzystwem funduszy inwestycyjnych. Instrumentem, na podstawie którego mogą zostać zrealizowane wskazane środki służące należytemu wykonaniu obowiązków depozytariusza, jest umowa o pełnienie funkcji depozytariusza.

Zarówno w przypadku utrzymywania, jak i prowadzenia rejestru aktywów[11] zobowiązanie depozytariusza, zgodnie z art. 89 ust. 3 oraz art. 90 ust. 5 Rozporządzenia 231/2013, nie ogranicza się jedynie do aktywów bezpośrednich funduszu. Obejmuje również aktywa znajdujące się w strukturze funduszu, do których stosuje się kryterium przełamania osobowości prawnej (ang. look-through)[12]. Powyższe kryterium, zgodnie z Rozporządzeniem 231/2013, odnosi się do aktywów bazowych:

znajdujących się w posiadaniu struktur finansowych i/lub struktur prawnych ustanowionych przez fundusz lub towarzystwo funduszy inwestycyjnych działające w jego imieniu, ustanowionych w celu inwestowania w aktywa bazowe,
kontrolowanych bezpośrednio lub pośrednio przez fundusz lub towarzystwo funduszy inwestycyjnych działające w jego imieniu.

Obowiązkiem depozytariusza w zakresie przechowywania aktywów objęte są zatem nie tylko aktywa należące bezpośrednio do funduszu, ale również w określonych przypadkach aktywa znajdujące się na niższych szczeblach struktury finansowej i/lub prawnej funduszu[13]. Zobowiązanie dotyczące utrzymywania lub rejestrowania aktywów jest jednakowe w odniesieniu do aktywów na poziomie funduszu i na poziomie niższym, w tym struktury spółek celowych i bazowych, które funkcjonują pod funduszem. Konieczne jest wskazanie, iż w zakresie aktywów znajdujących się na niższych poziomach struktury depozytariusz obowiązany jest jedynie do wykonywania czynności, które wchodzą w zakres utrzymywania oraz rejestrowania aktywów. Nie ulega wobec tego wątpliwości, że należyte wykonanie obowiązków przez depozytariusza nie ogranicza się do rejestrowania aktywów wyłącznie na poziomie funduszu. Depozytariusz jest zobligowany do identyfikacji własności i rejestracji aktywów w ramach struktury organizacyjnej działającej pod funduszem. W konsekwencji powinien poddać analizie struktury spółek funkcjonujących pod funduszem (stanowiących jego lokaty) i dokonać rejestracji udziałów i akcji w tych podmiotach, a także dalszych aktywów, które są w ich posiadaniu.

Zasadnicza wątpliwość powstaje co do tego, w jaki sposób określić, które podmioty należy uznać za kontrolowane przez fundusz w świetle kryterium przełamania osobowości prawnej, a w związku z tym jakie aktywa są objęte obowiązkiem rejestracji przez depozytariusza. W tym celu pomocne okazać się mogą wytyczne określone w Międzynarodowym Standardzie Sprawozdawczości Finansowej 10 – Skonsolidowane sprawozdania finansowe[14]. Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) są tworzone i propagowane przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (ang. International Accounting Standards Board)[15]. Dyrektywy mają zastosowanie jedynie w krajach członkowskich Unii Europejskiej, zaś Międzynarodowe Standardy Rachunkowości nie są obligatoryjne, ale mogą być stosowane na całym świecie[16]. Odwołanie do MSSF 10 – jako źródła wspomagającego ustalenie struktur objętych zakresem obowiązku przechowywania i rejestracji aktywów przez depozytariusza – zostało również rekomendowane przez Radę Banków Depozytariuszy działającą przy Związku Banków Polskich w ramach Rekomendacji dotyczącej dobrych praktyk w zakresie wykonywania funkcji depozytariusza funduszu inwestycyjnego[17].

Do określenia aktywów, w odniesieniu do których aktualizuje się omawiany obowiązek depozytariusza, może zostać użyte pojęcie kontroli. Zgodnie z pkt 7 MSSF 10 kontrolę należy rozumieć jako sytuację, w której inwestor jednocześnie: 1) sprawuje władzę nad jednostką, w której dokonano inwestycji, 2) z tytułu swojego zaangażowania w jednostce, w której dokonano inwestycji, podlega ekspozycji na zmienne wyniki finansowe lub posiada prawa do zmiennych wyników finansowych oraz 3) posiada możliwość wykorzystania sprawowanej władzy nad jednostką, w której dokonano inwestycji, do wywierania wpływu na wysokość swoich wyników finansowych[18].

Zastosowanie powyższych kryteriów powinno umożliwić depozytariuszowi identyfikację aktywów, które stanowią elementy struktur funkcjonujących pod funduszem inwestycyjnym. Podkreślić przy tym należy, że z obowiązujących przepisów oraz regulacji typu soft law, jaką bez wątpienia jest Zbiór dobrych praktyk, wynika, że zarówno towarzystwo funduszy inwestycyjnych, jak i depozytariusz powinni w każdej chwili posiadać wiedzę, gdzie znajdują się aktywa funduszu. Jeśli pod funduszem funkcjonują złożone struktury, za pośrednictwem których realizowana jest jego polityka inwestycyjna, zakres posiadanej wiedzy powinien obejmować aktywa w ramach funkcjonującej struktury na każdym jej poziomie[19].

Powyższe kryteria mogą stanowić wzorzec należytego wykonania obowiązków przez depozytariusza. Pamiętać bowiem należy, że staranność depozytariusza w omawianym zakresie określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności (art. 355 § 2 k.c.). Realizacja opisanego obowiązku wymaga od depozytariusza ustalenia, jakie dokumenty stanowią potwierdzenie prawa własności danego aktywa. W przypadku aktywów zlokalizowanych za granicą lub podlegających prawu obcemu może to wymagać uwzględniania przepisów prawa obcego[20].

Dokonując cząstkowego podsumowania, podkreślić należy, że obowiązek przechowywania aktywów oraz prowadzenia ich rejestru przez depozytariusza swym zakresem nie obejmuje wyłącznie samego funduszu. Jego granice rozciągają się również na struktury funkcjonujące pod funduszem.

Obowiązki w ramach funkcji kontrolno-nadzorczych względem funduszu

Przedstawiona kwestia powinna zostać poddana analizie w odniesieniu do drugiej grupy obowiązków depozytariusza służących realizacji funkcji kontrolno-nadzorczych[21]. Rodzi się pytanie, jaki jest zakres tych obowiązków, w szczególności, czy ogniskują się one na samym funduszu, czy obejmują również struktury funkcjonujące pod funduszem.

Kontrowersje powstają jedynie w odniesieniu do części obowiązków z tej grupy. W pierwszej kolejności uznać należy, że nie odnoszą się one do powinności depozytariusza, których treścią jest zapewnienie, aby:

emitowanie, wydawanie i wykupywanie certyfikatów inwestycyjnych[22] odbywało się zgodnie z przepisami prawa i statutem funduszu inwestycyjnego,
wartość aktywów netto funduszu inwestycyjnego oraz wartość aktywów netto przypadających na certyfikat inwestycyjny była obliczana zgodnie z przepisami prawa i statutem funduszu inwestycyjnego,
dochody funduszu inwestycyjnego były wykorzystywane w sposób zgodny z przepisami prawa i ze statutem funduszu inwestycyjnego,
środki pieniężne funduszu inwestycyjnego były przechowywane na rachunkach pieniężnych i rachunkach bankowych prowadzonych przez podmioty uprawnione do prowadzenia takich rachunków zgodnie z właściwymi przepisami,
rozliczanie umów dotyczących aktywów funduszu inwestycyjnego następowało bez nieuzasadnionego opóźnienia oraz
dokonywano terminowego rozliczania umów z uczestnikami funduszu.

Wątpliwości natomiast mogą budzić obowiązki związane z zapewnieniem monitorowania przepływu środków pieniężnych funduszu inwestycyjnego oraz weryfikowaniem zgodności jego działania z przepisami prawa regulującymi działalność funduszy inwestycyjnych lub ze statutem, w zakresie innym niż wynikający z art. 72 ust. 1 pkt 5-8 u.f.i. Chodzi o stałą kontrolę czynności faktycznych i prawnych funduszu oraz nadzorowanie doprowadzania do zgodności tych czynności z prawem i statutem funduszu.

Obowiązek monitorowania przepływów środków pieniężnych funduszu przez depozytariusza został wprowadzony w art. 72 ust. 1 pkt 4 u.f.i. w następstwie implementacji Dyrektywy ZAFI (od 4.06.2016 r.). Przy rekonstrukcji omawianego obowiązku należy uwzględnić zasadę wynikającą z art. 10 u.f.i., która nakazuje działanie przez depozytariusza w interesie uczestników funduszy. Oznacza to, że realizacja obowiązku monitorowania przepływów środków pieniężnych funduszy przez depozytariusza powinna być dokonywana z uwzględnieniem w możliwie najwyższym stopniu interesu uczestników funduszy. Niemniej art. 10 u.f.i. nie stanowi podstawy do rekonstruowania dalej idących nakazów niż wynikające z art. 72 ust. 1 pkt 4 u.f.i., w tym rozszerzania wskazanego obowiązku na struktury działające pod funduszem inwestycyjnym, mimo że hipotetycznie może mieć to wpływ na ostateczny wynik finansowy funduszu. Również odwołanie się do art. 21 ust. 7 Dyrektywy ZAFI oraz art. 83 i art. 85-90 Rozporządzenia 231/2013 nie daje podstaw do rozszerzenia zakresu obowiązku depozytariusza o struktury działające pod funduszem. Powyższe znajduje potwierdzenie w stanowisku Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA)[23].

Opisana wyżej ścisła wykładnia zakresu obowiązków depozytariusza powinna mieć również zastosowanie w odniesieniu do nakazu weryfikowania zgodności działania funduszu z przepisami prawa regulującymi działalność funduszy inwestycyjnych lub ze statutem, w tym przez stałą kontrolę jego czynności faktycznych i prawnych oraz nadzorowanie doprowadzania do zgodności tych czynności z prawem i statutem funduszu. Podkreślić należy, że obowiązki depozytariusza w odniesieniu do struktur działających pod funduszem zostały wyraźnie wysłowione w art. 89 ust. 3 oraz art. 90 ust. 5 Rozporządzenia 231/2013 jedynie w odniesieniu do przechowywania aktywów i prowadzenia ich rejestru. Brak jest podstaw do rozszerzania zakresu obowiązków depozytariusza z odwołaniem się do względów celowościowych, gdy nie znajdują one potwierdzenia w wynikach wykładni językowej.

Przepisem, który uzasadniałby szeroką interpretację zakresu obowiązków depozytariusza, nie może być art. 10 u.f.i. Przepis ten wyraża zasadę działania w interesie uczestników, ale nie stanowi samodzielnej podstawy obowiązków depozytariusza. W konsekwencji ocena zakresu tych obowiązków powinna być zawsze dokonywana przez pryzmat art. 72 u.f.i. Cechą charakterystyczną zasad prawnych jest bowiem to, że mają one niekonkluzywny charakter[24]. Nie podlegają logice binarnej (mogą zostać spełnione lub nie), lecz powinny być jedynie uwzględnione w możliwie najwyższym stopniu. Dlatego art. 10 u.f.i. nie może stanowić samodzielnej podstawy do wywodzenia dalszych obowiązków depozytariusza niż te, które wynikają z Dyrektywy ZAFI i Rozporządzenia 231/2013. Prowadziłoby to do braku zgodności regulacji krajowej z prawem unijnym.

Podkreślić przy tym należy, że Dyrektywa ZAFI oparta jest na metodzie harmonizacji zupełnej^[25]. Zakres obowiązków depozytariusza został określony w sposób wyczerpujący w art. 21 ust. 7-9 ZAFI. Jednocześnie w art. 21 ust. 17 lit. c ZAFI zawarto upoważnienie dla Komisji Europejskiej do wydania aktu delegowanego, szczegółowo określającego warunki wykonywania funkcji depozytariusza, tj. realizacji obowiązków opisanych w art. 21 ust. 7-9 ZAFI. W konsekwencji należy przyjąć, że Dyrektywa ZAFI w zakresie obowiązków depozytariusza względem funduszu inwestycyjnego zamkniętego wprowadziła harmonizację zupełną rozbudowaną w drodze aktu delegowanego. Prawodawca krajowy nie powinien w zakresie szerszym lub bardziej rygorystycznym regulować obowiązków depozytariusza względem funduszu inwestycyjnego zamkniętego. Sprzeciwia się to dopuszczalności wywiedzenia dalej idących obowiązków depozytariusza niż te, które zawarto w art. 72 ust. 1 u.f.i. w efekcie transponowania do polskiego porządku prawnego art. 21 ust. 7-9 ZAFI oraz uszczegółowiono explicite w Rozporządzeniu 231/2013, tj. akcie delegowanym do Dyrektywy ZAFI.

W konsekwencji granice omówionych wyżej obowiązków, które dotyczą monitorowania przepływu środków pieniężnych funduszu oraz weryfikowania zgodności jego działania z przepisami prawa regulującymi działalność funduszy inwestycyjnych lub ze statutem, mogą być odnoszone tylko do samego funduszu. Nie obejmują one swym zakresem struktur funkcjonujących pod funduszem inwestycyjnym.

Podsumowanie

Przeprowadzona analiza pozwala na sformułowanie wniosku, że zakres obowiązków depozytariusza względem funduszu inwestycyjnego zamkniętego nie ma charakteru jednorodnego. Obowiązki polegające na przechowywaniu aktywów oraz prowadzeniu ich rejestru depozytariusz musi wykonywać nie tylko względem funduszu inwestycyjnego, ale również w stosunku do struktur działających pod tym funduszem. Znajduje to wyraźną podstawę w art. 89 ust. 3 oraz art. 90 ust. 5 Rozporządzenia 231/2013.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym brak jest podstaw do rozszerzania granic pozostałych obowiązków depozytariusza na struktury funkcjonujące pod funduszem. Argumenty normatywne odwołujące się do art. 10 u.f.i. w zakresie rozszerzającej interpretacji zakresu obowiązków depozytariusza nie zasługują na aprobatę. Jak wykazano powyżej, przepis ten wyraża tylko jedną z podstawowych zasad u.f.i. Wymaga ona jednak konkretyzacji i stosowania w ścisłym powiązaniu z przepisami ustanawiającymi obowiązki depozytariusza.

dr Piotr Rodziewicz
adwokat,
senior associate
T. Studnicki, K. Płeszka, Z. Ćwiąkalski, J. Górski sp. k.
Uniwersytet Wrocławski

[1] Odmiennie R. Wojciechowski [w:] Ustawa o funduszach inwestycyjnych. Komentarz, t. I (red. A. Kidyba), Warszawa 2018, s. 1098.

[2] Zob. R. Mroczkowski, Rola depozytariusza w systemie nadzoru nad rynkiem usług funduszy inwestycyjnych w Polsce, Gdańskie Studia Prawnicze 2007, t. XVI, s. 716.

[3] Ustawa z 27.05.2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. z 2021 r., poz. 605), dalej: „u.f.i.”.

[4] Więcej zob. W. Pochmara, A. Zapała, Prawa uczestnika funduszu inwestycyjnego i sposób ich realizacji, Warszawa 2004, s. 116 i n.

[5] Zob. więcej K. Mordaka, E. Murawska, K. Szachogłuchowicz, Zmiany regulacji w zakresie dotyczącym banku depozytariusza wprowadzone nowelizacją ustawy z 2016 r., komentarz praktyczny, LEX/el.

[6] Por. https://www.knf.gov.pl/pod(…)_inwestycyjnych (dostęp: 23.01.2022 r.).

[7] Por. https://www.knf.gov.pl/pod(…)_inwestycyjnych (dostęp: 23.01.2022 r.).

[8] Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 231/2013 z 19.12.2012 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru (Dz.U. UE L nr 83, s. 1), dalej: „Rozporządzenie 231/2013”.

[9] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z 8.06.2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. UE L nr 174, s 1), dalej: „ZAFI” lub „Dyrektywa ZAFI”.

[10] Ustawa z 31.03.2016 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 615).

[11] Co do aktywów utrzymywanych i rejestrowanych zob. więcej K. Mordaka, E. Murawska, K. Szachogłuchowicz, Zmiany…; J. Kropiwnicki, Ustawa o funduszach inwestycyjnych. Komentarz, LEX/el., komentarz do art. 72.

[12] Zob. European Securities and Markets Authority, Questions and Answers. Application of the AIFMD, Paryż 2021, https://www.esma.europa.eu/site(…)d.pdf, s. 35 (dostęp: 23.01.2022 r.).

[13] Zob. European Securities and Markets Authority, Questions…, s. 35.

[14]Https://eur-lex.europa.eu/leg(…)-3-1 (dostęp: 23.01.2022 r.), dalej: „MSSF 10”.

[15] R. Kamiński, Sprawozdawczość finansowa przedsiębiorstw w regulacjach polskich i międzynarodowych, Poznań 2015, s. 20 i n.

[16] R. Kamiński, Sprawozdawczość… , s. 20.

[17] Rada Banków Depozytariuszy przy Związku Banków Polskich, Rekomendacja dotycząca dobrych praktyk w zakresie wykonywania funkcji depozytariusza funduszu inwestycyjnego, https://www.zbp.pl/dla-b(…)depozytariuszy, s. 20 (dostęp: 23.01.2022 r.), dalej: „Zbiór dobrych praktyk”.

[18] Tak pkt 7 MSSF 10.

[19] Por. Rada Banków Depozytariuszy przy Związku Banków Polskich, Rekomendacja …., s. 20.

[20] Por. Rada Banków Depozytariuszy przy Związku Banków Polskich, Rekomendacja …., s. 20.

[21] Por. A. Granicki, K. Mordaka, M. Sałagan, Obowiązki depozytariusza funduszu inwestycyjnego wynikające z umowy o wykonywanie funkcji depozytariusza funduszu inwestycyjnego, komentarz praktyczny, LEX/el.

[22] Por. więcej P. Rodziewicz, Wykup certyfikatów inwestycyjnych przez fundusz inwestycyjny zamknięty [w:] Sto lat polskiego prawa handlowego. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Andrzejowi Kidybie, t. II (red. M. Dumkiewicz, K. Kopaczyńska-Piecznik, J. Szczotka), Warszawa 2020, s. 390 i n.

[23] Zob. European Securities and Markets Authority, Questions… s. 33: „Question 1 [last update 21 July 2014]: Do the cash monitoring duties apply on a look-through basis to cash accounts which are not opened in the name of the AIF/AIFM, but in the name of financial and/ or legal structures established by the AIF or by the AIFM acting on behalf of the AIF for the purposes of investing in the underlying assets and which are controlled directly or indirectly by the AIF or by the AIFM acting on behalf of the AIF? – Answer 1: No, the cash monitoring requirements under Articles 85 and 86 of Commission Regulation (EU) No 231/2013 (the AIFMD Level 2 Regulation) do not apply to cash accounts opened in the name of companies in which the AIF/AIFM holds investments”.

[24] Por. R. Alexy, A Theory of Constitutional Rights, Oxford-New York 2002, s. 398.

[25] Por. M. Baran [w:] Podstawy i źródła prawa Unii Europejskiej. System prawa Unii Europejskiej, t. 1 (red. S. Biernat), Warszawa 2020, s. 1006.