Zagadnienie prawa wierzyciela do informacji po nieprawomocnym oddaleniu wniosku o zatwierdzenie układu

Monitor Prawa Bankowego 2024/02 Luty

W niniejszym opracowaniu zostanie przeprowadzona analiza prawa wierzyciela do informacji, gdy nieprawomocnie oddalono wniosek o zatwierdzenie układu. Zostaną przedstawione najważniejsze hipotezy badawcze.

Rafał Adamus

Po pierwsze art. 216 ust. 1 p.r.[1], który dotyczy bezpośrednio postępowania o zatwierdzenie układu, nie ustala normy ogólnej i uniwersalnej w sprawie indywidualnego prawa wierzyciela do pozyskiwania informacji o przebiegu postępowania i – skorelowanego z tym prawem – obowiązku nadzorcy układu. Nie stanowi wyłącznej regulacji prawnej w tej sprawie. Informacje o „sytuacji majątkowej dłużnika” i „możliwości wykonania układu”, o których mowa w art. 216 ust. 1 p.r., mieszczą się w zakresie informacji na temat postępowania o zatwierdzenie układu. Przepis ten znajduje zastosowanie w fazie postępowania poza sądem[2].

Po drugie art. 216 ust. 1 p.r. dotyczy obowiązku nadzorcy układu co do informacji „kwalifikowanych rodzajowo i funkcjonalnie”, wykraczając poza standard informacji podawanych ogółowi wierzycieli na podstawie obowiązujących przepisów. Stąd występuje potrzeba wprowadzenia regulacji szczegółowej. Zakres tej regulacji zapewne ma związek z okolicznością prowadzenia postępowania poza sądem.

Po trzecie nieuzasadniony jest pogląd, że po akcie głosowania nad układem wierzyciel nie ma prawa w ogóle do zasięgania informacji o przebiegu postępowania.

Po czwarte z zasad ogólnych (w tym z zasady jawności) postępowania cywilnego wynika ogólna norma kompetencyjna dla każdego uczestnika do zasięgania informacji od organów postępowania[3] o jego przebiegu na każdym jego etapie aż do prawomocnego zakończenia. Z prawem wierzyciela do indywidualnego zasięgania informacji powiązany jest obowiązek nadzorcy układu (nadzorcy układu wykonującego uprawnienia nadzorcy sądowego) do ich udzielenia.

Po piąte po wydaniu postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu nadzorca układu wykonuje uprawnienia nadzorcy sądowego (art. 224 p.u.). Do nadzorcy sądowego stosuje się odpowiednio przepisy o nadzorcy układu, w tym art. 36 ust. 2 p.r. Przepis ten nakłada na dłużnika obowiązek – po wydaniu postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu – „udzielenia pełnych i zgodnych z prawdą informacji w celu wykorzystania w postępowaniu restrukturyzacyjnym” (oraz udostępnienia dokumentów dotyczących majątku i zobowiązań). Skoro art. 36 ust. 2 p.r. stosuje się na etapie, o którym mowa w art. 224 ust. 1 p.r., to dłużnik ma obowiązek informacyjny względem „nadzorcy układu wykonującego kompetencje nadzorcy sądowego”. Informacje te z natury rzeczy mogą być pozyskiwane od dłużnika celem ich przekazania wierzycielom.

Po szóste dłużnik nie wyznacza nadzorcy układu ani nadzorcy sądowemu standardu polityki informacyjnej wobec wierzycieli.

Po siódme zakresem prawa do informacji nie są objęte wiadomości, które stanowią tajemnicę prawnie chronioną, np. tajemnica przedsiębiorstwa (w tym technologiczna).

Analiza art. 216 ust. 1 p.r.

Zgodnie z art. 216 ust. 1 p.r.: � (...)