Sankcje administracyjne w ustawie o nadzorze makroostrożnościowym

Monitor Prawa Bankowego 2022/04 Kwiecień

W ustawie o nadzorze makroostrożnościowym[1] zawarta jest możliwość stosowania przez Komisję Nadzoru Finansowego sankcji administracyjnych[2] w przypadku naruszenia przez instytucję określonych wymogów wynikających z przepisów tego aktu prawnego[3]. Celem niniejszej publikacji jest omówienie zasad, na jakich nadzór może korzystać z kompetencji do wymierzania tych sankcji.  

Michał Torończak

Za co KNF może nałożyć sankcje administracyjne z art. 62 ust. 1 u.n.m.

 Sankcje z art. 62 ust. 1 u.n.m. mogą zostać zastosowane przez KNF wobec instytucji – tj. w pewnym uproszczeniu – banku lub domu maklerskiego spełniającego określone warunki[4], po stwierdzeniu przez nadzór, że dany podmiot naruszył choćby jeden z następujących obowiązków dotyczących utrzymywania buforów oraz podejmowania określonych działań w sytuacji niespełniania niektórych wymogów związanych z buforami:

  • obowiązek utrzymywania bufora zabezpieczającego[5];
  • obowiązek utrzymywania bufora antycyklicznego dla instytucji[6];
  • obowiązek utrzymywania bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym[7];
  • obowiązek utrzymywania bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym[8];
  • obowiązek utrzymywania bufora ryzyka systemowego[9];
  • obowiązek weryfikacji spełniania wymogu połączonego bufora (a od 1.01.2023 r. także bufora wskaźnika dźwigni[10]) i niedokonywania wypłat związanych z kapitałem podstawowym Tier I w zakresie, w jakim obniżyłoby to kapitał podstawowy Tier I do poziomu, przy którym wymóg ten  nie byłby spełniony[11] (a od 1.01.2023 r. – wymogi te nie byłyby spełnione);
  • obowiązek instytucji niespełniającej wymogu połączonego bufora obliczenia maksymalnej kwoty podlegającej wypłacie (MDA) i niezwłocznego powiadomienia KNF o wysokości tej kwoty oraz niedokonywania wypłat, o których mowa w art. 56 ust. 3 u.n.m.[12], w wysokości przekraczającej MDA[13];
  • obowiązek instytucji niespełniającej wymogu bufora wskaźnika dźwigni obliczenia maksymalnej kwoty podlegającej wypłacie powiązanej ze wskaźnikiem dźwigni (L-MDA) i niezwłocznego powiadomienia KNF o jej wysokości oraz niedokonywania wypłat, o których mowa w art. 56 ust. 4 u.n.m., w wysokości przekraczającej L-MDA[14] (od 1.01.2023 r.[15])[16];
  • obowiązek przekazania KNF planu ochrony kapitału w wymaganym terminie oraz podwyższenia przez instytucję funduszy własnych w terminach określonych przez KNF[17].

To, że do zaktualizowania się kompetencji KNF do nałożenia na instytucję sankcji z art. 62 ust. 1 u.n.m. wystarczające jest naruszenie przez instytucję już jedne (...)