Kara pieniężna za nieterminowe przekazywanie informacji podatkowych

Monitor Prawa Bankowego 2025/03 Marzec

Artykuł 119zzh § 1 o.p. stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej z tytułu niezachowania terminów do przekazywania informacji i zestawień, o których mowa w art. 119zp § 1 i 2 o.p., lub danych, o których mowa w art. 119zs § 2 o.p.

Postanowieniem z 5.06.2024 r. (III FSK 746/22) Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie ze skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku WSA w Warszawie z 17.02.2022 r. (III SA/Wa 1411/21), w sprawie ze skargi I. S.A. na decyzję Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 13.04.2021 r. w przedmiocie kary pieniężnej, postanowił na podstawie art. 187 § 1 ustawy z 30.08.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634, ze zm., dalej: „p.p.s.a.”) przedstawić składowi siedmiu sędziów NSA do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, tj.: „Czy art. 119zzh § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej z tytułu niezachowania terminów do przekazywania informacji i zestawień, o których mowa w art. 119zp § 1 i 2, lub danych, o których mowa w art. 119zs § 2 tej ustawy?”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 17.02.2022 r. (III SA/Wa 1411/21), w przedmiocie kary pieniężnej, uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego. Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną Ministra Finansów na rozprawie 28.05.2024 r., uznał, że na jej tle wyłoniło się zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, dotyczące zastosowania art. 119zzh ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm., dalej: „o.p.”). Zgodnie z tym unormowaniem bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa, bank zrzeszający oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa, które nie dopełniają obowiązku przekazywania informacji i zestawień, o których mowa w art. 119zp, lub danych, o których mowa w art. 119zs § 2, przekazują je niezgodnie z posiadanymi informacjami, zestawieniami lub danymi, lub zatajają prawdziwe informacje, zestawienia lub dane, podlegają karze pieniężnej. Ustawodawca na podstawie tego unormowania wprowadza podstawę do nałożenia kary pieniężnej. Wprowadzenie zatem jednej z podstaw do nałożenia administracyjnej kary pieniężnej w założeniu stanowi realizację art. 189 ustawy z 14.06.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 256, ze zm., dalej: „k.p.a.”). Stosownie do tej regulacji przez administracyjną karę pieniężną rozumie się określoną w ustawie sankcję o charakterze pieniężnym, nakładaną przez organ administracji publicznej, w drodze decyzji, w następstwie naruszenia prawa polegającego na niedopełnieniu obowiązku albo naruszeniu zakazu ciążącego na osobie fizycznej, osobie prawnej albo jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że normatywny kształt tej regulacji oznacza, iż prawodawca określił definicję legalną administracyjnej kary pieniężnej. Definicja ta odnosi się do określonej w ustawie sankcji o charakterze pieniężnym, nakładanej przez organ administracji publicznej w drodze decyzji jako następstwo naruszenia prawa, które polega na niedopełnieniu obowiązku czy też naruszeniu zakazu. Kluczowe zatem z punktu widzenia definicji administracyjnej kary pieniężnej, a zatem także jej istoty, staje się jej określenie w ustawie jako następstwo naruszenia prawa, tj. m.in. z tytułu niedopełnienia obowiązku, a w konsekwencji jej nałożenie przez organ administracji publicznej w drodze decyzji. Wymóg określenia sankcji w ustawie z tytułu naruszenia prawa, tj. m.in. niedopełnienia obowiązku, staje się jedną z zasadniczych podstaw do jej zastosowania. Ustawowe sformułowanie odnoszące się (...)