Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności przez instytucję finansową (cz. II)

Monitor Prawa Bankowego 2025/11 Listopad

Przedmiotem niniejszej publikacji jest charakterystyka i ocena praktyki Komisji Nadzoru Finansowego, a w konsekwencji też przepisów prawa krajowego, na mocy których wykorzystuje instrument nadzoru następczego w postaci cofnięcia zezwolenia jako przejaw odpowiedzialności administracyjnej, a zatem sankcję administracyjną.

Paweł Wajda

Jakkolwiek takie działanie KNF wynika – w przypadku banków krajowych, firm inwestycyjnych i towarzystw funduszy inwestycyjnych – z przepisów prawa krajowego, to stoi w opozycji do – spoczywającego na KNF – obowiązku dokonywania prounijnej wykładni tych przepisów. Sprzeciwia się – spoczywającemu na krajowym prawodawcy – obowiązkowi właściwej transpozycji dyrektyw unijnych. Tworzy to poważne zagrożenie dla instytucji finansowych, albowiem cofnięcie zezwolenia oznacza ich sui generis śmierć cywilną i brak możliwości prowadzenia działalności na rynku finansowym. Ryzyko jest tym większe, że analiza dotychczasowej praktyki KNF wskazuje, iż cofnięcie zezwolenia stosowano właśnie wobec domów maklerskich i towarzystw funduszy inwestycyjnych.

Publikacja złożona jest z dwóch części. W pierwszej przedstawiono stan prawny z położeniem szczególnego nacisku na nieprawidłowe ujęcie przez prawodawcę krajowego środka nadzoru następczego w postaci cofnięcia zezwolenia jako sankcji administracyjnej. W niniejszej, drugiej części zostanie przedstawiona szczegółowa ocena krajowych przepisów prawa materialnego stanowiących – z jednej strony – nieprawidłową implementację dyrektyw unijnych, natomiast – z drugiej strony – podstawę prawną do stosowania przez KNF środka nadzoru następczego.

Wprowadzenie

W pierwszej części publikacji w poprzednim numerze „Monitora Prawa Bankowego” wskazano, że przepisy (...)