Bezskuteczność czynności prawnej banku dokonanej na przedpolu przymusowej restrukturyzacji

Monitor Prawa Bankowego 2023/07-08 Lipiec/Sierpień

Zasady prowadzenia przymusowej restrukturyzacji wobec banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych i niektórych domów maklerskich określone zostały w ustawie o BFG[1]. W ustawie tej dokonano implementacji BRRD[2] do polskiego porządku prawnego[3]. Przymusowa restrukturyzacja z istoty rzeczy posługuje się podobnymi szczegółowymi instrumentami prawnymi jak ogólne przepisy o niewypłacalności. Dotyczy to m.in. konstrukcji bezskuteczności czynności prawnych.

Rafał Adamus

Niniejsze opracowanie ograniczy się do problemu bezskuteczności czynności prawnej dokonanej przez bank jako podmiot wyposażony w tzw. zdolność przymusowej restrukturyzacji. Przymusową restrukturyzację banku prowadzi Bankowy Fundusz Gwarancyjny (art. 100 u.BFG). Posiada on kompetencję do wydania decyzji o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji wobec podmiotu krajowego (art. 101 ust. 7 u.BFG).

Instytucja bezskuteczności czynności prawnych dokonanych przez bank na przedpolu przymusowej restrukturyzacji została oparta o „wcześniejsze” schematy bezskuteczności czynności prawnych upadłego wobec masy upadłości (art. 127 i n. p.u.[4]) i bezskuteczności czynności prawnych dłużnika wobec masy sanacyjnej (art. 304 i n. p.u.). Od 2003 do 2015 r., gdy w polskim systemie prawnym obowiązywał podział na upadłość z możliwością zawarcia układu i upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, występowała instytucja bezskuteczności czynności prawnych wobec masy upadłości w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu. Wspomniane zapożyczenia dotyczą: przesłanek bezskuteczności, jej konsekwencji i trybu dochodzenia roszczeń.

Ustawodawca nie „przekopiował” regulacji p.u. w sposób zupełny, ale raczej dokonał pewnej adaptacji istniejących wzorców. Podobieństwo pomiędzy tymi d (...)