Nałożenie kary pieniężnej na dostawcę usług w zakresie udostępniania informacji
Monitor Prawa Bankowego 2022/04 Kwiecień
W dniu 1.01.2022 r. wszedł w życie art. 167ba u.o.i.f.,[1] obejmujący sankcje administracyjne nakładane na zatwierdzony podmiot publikujący lub zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy w związku z naruszeniem wymogów w zakresie udostępniania informacji na temat obrotu instrumentami finansowymi. Przepisy te w całości stanowią implementację pakietu regulacyjnego MiFID II/MiFIR, tj. art. 70 ust. 6 MiFID II[2] oraz art. 27f, art. 27g i art. 27i MiFIR[3]. Wprowadzono je do krajowego porządku prawnego na mocy nowelizacji z 21.01.2021 r.[4].
Aleksandra Nadolska
Zgodnie z uzasadnieniem projektu tej nowelizacji: „Proponowane rozwiązanie ma na celu zapewnienie, aby KNF, w celu skutecznego wykonywania uprawnień nadzorczych w obszarze przetwarzania i udostępniania danych, miała możliwość stosowania okresowych sankcji, takich jak nakazanie danemu podmiotowi zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowanie tych działań w przyszłości lub nakładania kary pieniężnej, w wysokości do 20 750 000 zł (albo do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 10% całkowitego rocznego przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, jeżeli przekracza ona 20 750 000 zł)”[5].
Mając na uwadze ograniczenia objętościowe, w artykule omówiono instytucję kary pieniężnej z tytułu naruszenia przez dostawcę usług wymogów w zakresie udostępniania danych transakcyjnych. W konsekwencji zagadnienie sankcji o charakterze niepieniężnym (tj. nakazu zaprzestania działań skutkujących powstaniem naruszeń i niepodejmowania takich działań w przyszłości) pozostało poza obszarem badawczym tej publikacji. Identycznie należało uczynić odnośnie do przesłanek zawieszenia zezwolenia na świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji, do czego art. 167ba u.o.i.f. odwołuje się wprost. Ogólnie też odniesiono się do samego zagadnienia wymogów informacyjnych, poświęcając jedynie więcej uwagi wyjaśnieniu wymogów kompetencyjnych wobec organów zarządzających dostawcy usług z racji tego, że jest to zupełne novum w regulacjach rynku kapitałowego.
Kary za naruszenia – art. 70 dyrektywy MiFID II
Na wstępie tej części zaakcentować wypada, że dyrektywa MiFID II została przyjęta w celu zwiększenia poziomu przejrzystości rynku finansowego, zapewnienia lepszej ochrony inwestorów na tym rynku, podniesienia poziomu ich zaufania do instytucji finansowych, rozwiązania problemu obszarów nieregulowanych oraz zapewnienia przyznania organom nadzoru odpowiednich uprawnień do wykonywania ich zadań. Rozwój rynków finansowych oraz ostatni globalny kryzys finansowy obnażyły bowiem istotne niedociągnięcia regulacyjno-nadzorcze we wszystkich tych obszarach.
Jednym z podstawowych celów MiFID II uczyniono wzmocnienie roli organów zarządzających firm inwestycyjnych, rynków regulowanych i dostawców usług w zakresie udostępniania informacji, tak aby zapewnić należyte i ostrożne zarządzanie tymi firmami, promowanie integralności rynku oraz interesów inwestorów. W pkt 53 preambuły MiFID II wprost wskazano, że organ zarządzający dostawców usług w zakresie udostępniania informacji powinien stale poświęca (...)