Rekompensata publiczna

Monitor Prawa Bankowego 2024/10 Październik

Wyrok Sądu Najwyższego z 12 czerwca 2024 r. (II NSKP 43/23)

Prezes UOKiK jest uprawniony do zastosowania środka polegającego na obowiązku pozytywnego rozpatrzenia reklamacji konsumentów przez zapłatę określonej sumy pieniężnej na rzecz konsumentów.

Decyzją nr […] z 2.10.2019 r., poprzeprowadzeniu postępowania przeciwko I. sp. z o.o. (dalej: „I.”, „Spółka”), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów:

I. na podstawie art. 26 ust. 1 oraz art. 33 ust. 4, 5 i 6 ustawy z 16.02.2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. nr 50, poz. 331, ze zm., dalej: „u.o.k.k.”), uznał za praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów:

1. określone w art. 24 ust. 1 i 2 u.o.k.k. działania I. polegające na nieobniżaniu całkowitego kosztu kredytu konsumenckiego o:

- opłatę za doręczenie kwoty pożyczki do miejsca zamieszkania pożyczkobiorcy i jej przekazanie przez przedstawiciela spółki, pod warunkiem że opłata ta ma zastosowanie;

- opłatę za doręczenie formularza wniosku pożyczkowego do miejsca zamieszkania konsumenta przez przedstawiciela spółki i jego odebranie przez przedstawiciela spółki, pod warunkiem że opłata ta ma zastosowanie;

- kwotę kary umownej z tytułu naruszenia zobowiązań umownych, pod warunkiem że opłata ta ma zastosowanie;

- opłatę za badanie zdolności kredytowej, pod warunkiem że opłata ta ma zastosowanie;

- opłatę za badanie wniosku o pożyczkę gotówkową oraz przetwarzanie wstępnych informacji dostarczonych przez konsumenta, pod warunkiem że opłata ta ma zastosowanie;

- wstępną opłatę administracyjną, pod warunkiem że opłata ta ma zastosowanie;

to jest o koszty kredytu, które dotyczą okresu, o który skrócono czas obowiązywania umowy, w przypadku spłaty kredytu przed terminem określonym w umowie, co stanowi naruszenie art. 49 ust. 1 ustawy z 12.05.2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1083, dalej: „u.k.k.”) i godzi w zbiorowe interesy konsumentów;

2. określone w art. 24 ust. 1 i 2 u.o.k.k. działania I. polegające na  nakładaniu na konsumentów kary umownej za nieprzedstawienie umowy poręczenia w terminie 3 dni od daty podpisania umowy o kredyt konsumencki, co jest sprzeczne z naturą zabezpieczenia spłaty zobowiązania i w konsekwencji narusza dobre obyczaje i godzi w zbiorowe interesy konsumentów;

3. określone w art. 24 ust. 1 i 2 pkt 3 u.o.k.k. działania I. polegające na   proponowaniu umów pożyczki na warunkach przewidujących obowiązek ustanowienia zabezpieczenia pożyczki w postaci umowy poręczenia w terminie 3 dni po zawarciu umowy, przy jednoczesnym braku uzależnienia wypłaty pożyczki bądź kontynuacji umowy od terminowego ustanowienia ww. zabezpieczenia, co skutkuje udzielaniem konsumentom pożyczek pomimo braku wymaganego przez samego przedsiębiorcę zabezpie (...)